Τελευταία μέρα μέχρι το επόμενο ταξίδι

Βαρεθήκατε να μας διαβάζετε; Ε λοιπόν, αυτό το κόντρα στο ελληνικό καλοκαίρι ταξίδι, έφτασε στο τέλος του. Τέρμα οι συννεφιές και τα αδιάβροχα, τέρμα οι αστακοί και τα angus beef στα feed σας. May Mel Gibson be with you.

Πριν σταματήσουμε όμως, να πούμε τι κάναμε σήμερα. Το lazy ξυπνητήρι χτύπησε στις 09.00 και κάπου στις 10.00 ήμασταν στους δρόμους. Αρχικά βγήκαμε με το “ένστικτο” στο on, περήφανοι για το 4G μας όμως, δεν αργήσαμε να ανοίξουμε το αγαπημένο Foursquare.

Λίγα km μετά είμασταν στο πιο healthy πρωινάδικο του Ηνωμένου Βασιλείου. Δύο φανταστικά γευστικότατα smoothies γεμάτα υγεία κι ένα παραδοσιακό porridge (κουάκερ είναι μαρή – φάτο) με nutella, μπανάνα και φουντούκι, πήραν άδεια προσγείωσης στο τραπέζι μας.

Δίπλα μας ένα ζευγάρι σχιστομάτιδων. Ποιος πιστεύετε πως έβγαλε πιο πολλές φωτό, ε; (εμεις φυσικά!)

Σειρά είχε το Fringe και ο Movin’ Merlin Brown, ένας απίθανος νεο-μπλουζ τυπάρας που έστησε παράσταση-αφιέρωμα στον Ottis Reading.

Πριν πάμε όμως στο μεσημεριανό μας show, ήπιαμε ένα καφεδάκι σε χιπσερικότατο καφέ. Ταν-ταν

Ο δρόμος προς το show, τέρμα βροχερός. Μπροστά στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, κτίρια του οποίου φιλοξενούν μεγάλο μέρος των παραστάσεων, ένα food truck πανηγύρι άλλο πράγμα. Mac n’ cheese, burger, pizzas και πολύ φαγητό έκανε το νερό στα μάτια μας, βουλιμικά δάκρυα. Ευτυχώς είχαμε πάρει το υγιεινό πρωινό που λέγαμε παραπάνω και κρατηθήκαμε. Ή μπορεί και να μας συγκράτησε το νερό που έριχνε εκείνη τη στιγμη.. ποιος ξέρει;! Ακόμα τα θυμόμαστε ωστόσο..

Μετά από μικρή αναμονή, το show ξεκινούσε. Το opening έκανε η πιο περίεργη μπάντα που έχουμε αντικρίσει ποτέ. Curly γκομενάκι στα drums με δόντια σφιγμένα, μπασίστας πρόσφατα χωρισμένος, keybordίστας τέρμα αγχωμένος και για όσους θυμούνται δίδυμος αδελφός του Finch (American Pie – Stifler’s Mom και τα σχετικά) και η Francesca, η πρώτη άφωνη σε φωνητικά, με εμφάνιση – εγώ τραγούδαγα τα βράδια σε σκυλάδικα.

Βγήκε ο φανταστικός Merlin και όλα άλλαξαν. Με παπούτσι-κλακέτα και ενέργεια νεογέννητου μας κράτησε επί μια ώρα με λατρεμένα blues κι ένα χαρακτηριστικό και απίθανο γέλιο που πραγματικά δεν περιγράφεται με λόγια. Δυστυχώς μας έκοψαν κινητά και κάμερες και δεν υπάρχουν ντοκουμέντα. Χα. Χα. Χα.

Όταν βγήκαμε έξω, τίποτα δεν είχε αλλάξει. Βροχή δυνατή, κουκούλες και κανένα ταξί να μας πάει στην πιτσαρία που γρήγορα αλιεύσαμε στο Fsq. Τελικά καταλήξαμε σε εξίσου ποιοτικό και πιο Σκωτσέζικο ποιντ, το Τhe Outsider.

Επιλέξαμε ψάρι μπας και πάνε κάτω τα λιπάκια και μπύρες, παλαιωμένες για 78 μέρες σε δρύινα βαρέλια. Συμβαίνουν κι αυτά στη Σκωτία.

Ακουλούθησε παρέλαση με μύδια μπεϊκονάτα (αλήθεια λέμε) κι έναν ολόκληρο αστακό διχοτομημένο, μισό για τον Doko, μισό για την Loko. Έτσι παίζουμε εμείς.

Φάγαμε και τα γλυκά μας, να δείτε, αλήθεια λέμε.

΄Οταν βγήκαμε καταλάβαμε πως αυτό το ταξίδι είχε φτάσει στο τέλος του. Οι δυνάμεις εγκατέλειψαν και έτσι μ’ένα κοίταγμα ορίσαμε την επόμενη στάση. ΔΩΜΑΤΙΟ.

Αλλάξαμε διαδρομή περνώντας από μαγαζόδρομους και ένα ωραίο mini food fest. Ναι, εκανε και η Loko το προσκύνημά της σε μια αγαπημένη Crème brûlée.

Μισή ώρα μετά έπεφταν οι διακόπτες, το DokoLoko North είχε φτάσει στο τέλος του.