Κι όταν το Road Trip τελειώσει, κανείς μας δεν θα ξενερώσει

1. η μέρα σου με μια λέξη

doko
Hospitality

loko
oaklandbitchez

2. δεν θα ξεχάσω με τίποτα

doko
Γεμάτη μέρα σήμερα με road trippin’ για το τελευταίο κομμάτι αυτής της μεγάλης διαδρομής. Με ή χωρίς cruise control (για να μη λέτε ότι κλέβω), με το μικρό μας Nissan συνολικά πρέπει να διανύσαμε κοντά στα 1.500 με 2.000 km.

Πολλές εμπειρίες και εικόνες που δεν θα φύγουν ποτέ απ΄το μυαλό. Σήμερα όμως η μέρα ανήκει στο γαμάτο Καλιφορνέζικο ζευγάρι και την υποδοχή ηρώων που μας έκαναν. Δεν ντρέπομαι να το ‘πω κι ας ξέρω πως τις επόμενες μέρες θα λένε με τα γλυκά πρόσωπά τους “δεν κάναμε και τπτ”, “έτσι είμαστε”” κοκ. Για μας τους κουρασμένους ταξιδιώτες ο τρόπος και η αγάπη μου μας έδειξαν ήταν το κάτι άλλο.

Ευχαριστούμε πολύ κι απο ΄δω και υποσχόμαστε για 6 μέρες με σφραγγίδα dokoloko!

loko
το ποσο ωραια “εκλεισε” το 3day roadtrip με αγαπημενα προσωπα (Λορα, Αντωνης) να σε περιμενουν για τη συνεχεια του φανταστικοαπιστευτου (αληθεια λεω) ταξιδιου 🙂

3. #yummi

doko
Άφιξη στο Οκλαντ στις 18.30, συνάντηση με τα παιδιά. Βγαίνουν τρεις κάρτες, επιλέγουμε γρήγορα, τραβήξαμε γερμανική κουζίνα. Μια μικρή Μέρκελ σε ρόλο ντάμας.

Μπαίνουμε στο κάμπριο (είχαμε και τέτοια σήμερα), μας δένουν τα μάτια και μας κατευθύνουν σε αποβάθρα, πρώην νεωρείο/πρώην ναυτική βάση που κάποτε πήγαινε τραμ. Ιδανικό scenery και για καβάντζα της Μαφίας.

Ανοίγουν τα μάτια, καθόμαστε πάνω σε κόκκινο πάγκο by the lake. Βγαίνει μια τροφαντή (as always) Αμερικάνα με καρέ-μπίρες και φλος-γερμανικά λουκάνικα, βγάζει στον επόμενο γύρο χρώμα-specialties (τη τρέλα μου).

Μας νίκησε με όλα, μας συνέτριψε με Posk Schnitzel. Ελαφρύ τηγάνισμα, χωρίς λάδια και ζουμιά, απάλή σως, ξινολαχανάκι με σταφίδα και ζυμαρικό της πατρίδας.

2 μπίρες, 4 κυρίως, 2 γλυκά. Είπαμε στα συστήματα πάντα κερδίζει αυτός ο λαός.