Φάγαμε (πώς κι έτσι;!), ήπιαμε, είδαμε!
Όταν κάνεις κρουαζιέρα επί εδάφους ξέρεις πως το “πακετάρω-ξεπακετάρω” είναι η καθημερινή σου ρουτίνα. Φαντάσου μια ντουζίνα ρούχα πεταμένα στο δωμάτιο μετά από συνεχόμενο σεξ μιας εβδομάδας που πρέπει να διπλώσεις και να ξανα-διπλώσεις απ’την αρχή την επόμενη μέρα. Ναι, είναι απολαυστικό αυτό το ταξίδι και το κάνουμε με χαρά 😉
Ξυπνήσαμε και πακετάραμε λοιπόν “εν λεπτό” και φύγαμε για brunch σε ένα μέρος μαγικό. Τούρκικο λέει, πραξικοπηματικό και τέρμα ανατρεπτικό. Αυγά περάσαν και πάλι μπροστά μας, κορυφαίος cold brew αμερικάνικος καφές (ναι, σ’ αυτά τα πάνε καλά με τους Τούρκους) και κλείσιμο με pancakes σκεπασμένα με cranberry και lemon curd butter #ΕτσιΤοΛΕΝΕ
Σοφά σκεπτόμενοι κι ενώ είμασταν δίπλα στο τρένο, πήραμε μια κορυφαία τάρτα από την ομολογουμένως Queen of Tards (οπωσδήποτε πρέπει να τη δοκιμάσετε), για να γυρίσουμε και να ετοιμάσουμε ότι είχε απομείνει.
2 ώρες μετά, ήμασταν καθιστοί σε κάποια απο τις available θέσεις. Ναι, εδώ είναι οργανωμένοι στο θεό με κάτι τέτοια αποδεικνύοντας καθημερινά πως κοντράρουν και αεροπορική εταιρεία σε άνεση και… οργάνωση. Δεν καθόμαστε όπου να ναι!
Belfast -> Google Maps -> Μοναδικό walk path δίπλα στο ποτάμι και τσουπ, στο λάθος Radisson Blue! Ναι, το κάναμε κι αυτό, μυριστήκαμε πολυτέλεια και πήγαμε στο καλύτερο. Τελικά ήταν 10 λεπτά δρόμος το δικό μας και με 35 κιλά στις πλάτες, φτάσαμε στο πιο χλιδάτο δωμάτιο τούτου του ταξιδιού. Ξέρετε, έχει αλλεργία με τις ανέσεις το DokoLoko.
Πριν χαρούμε τη χλιδή φύγαμε με βήμα ταχύ για μύδια, στρείδια και λοιπά οστρακοειδή. Ο ευγενέστατος κυριούλης της υποδοχής όμως είχε άλλη άποψη και το plan b. δρομολογήθηκε. Μοναδικό ΒΒQ που παίζει το slow cooking στα δάχτυλα και κλείνει στις 20.00. Γιατί μπορεί.
Αφήνουμε για λίγο τη φωτογραφία να μιλήσει
Την αφήνουμε και εδώ για το μετά που ακολούθησε
Ηρεμία τώρα γιατί αύριο έχει Ferry για Σκωτία και δεν συμφέρει καθόλου όταν το προλαβαίνεις μόνο με ταξί που πρέπει να αρπάξεις στις 06.00 το πρωί. Μετά από το 2ωρο ταξίδι στον Ατλαντικό και 131km με δεξιοτίμονο νοικιάρικο για Γλασκώβη, θα είμαστε και πάλι εδώ.
η Σίσσυ
01. Εκεί που παρκάρει, δεν θα παρκάρεις. Το λέμε, με διαφορετικό χρώμα και font size, τι δεν καταλαβαίνεις;
02. Όταν δεν φωτογραφίζει, φωτογραφίζεται. Το είπαμε, αυτό χθες. Να λοιπόν που πετύχαμε και τα δύο, σε κορυφαίο κοιλιόδουλο dinner, με πείνα αλύπητη κι ένα διαστημικό mac ενδ cheese να την κοιτά από κάτω.
03. Έχει πάρει ένα ποτό και μάλιστα το έχει αφήσει. Μετανιώνει, κοιτά λίγο πίσω και σκέφτεται πως δεν έχει ξαναγίνει. “Δεν θα ξαναγίνει” επαναλαμβάνει από μέσα της και πηγαίνει για ύπνο.
o Πέτρος
01.Το τραμ ή λουα ή λουα λούα. Σε αναμονή για να παμε στο σταθμό του τρένου. Τελος το Δουβλίνο. Μπελφαστ is coming.
02. Να το το Belfast. Ειναι σε καράβι, ειναι σε γέφυρα; Φοράει φουστα; Τι συμβαινει;
03. οταν μιλαμε για φονικα σαντουιτς μιλάμε για το Bubbacue. Κο-ρυ-φη.
